2-وقتی که شرکت برای مدت معینی،مثلاَ یست سال تشکیل شده و مدت منقضی شده باشد.
3-در صورتی که شرکت ورشکست شود.
4-در صورت تصمیم عده ای از شرکاء که سهم الشرکه آن ها،بیش از نصف سرمایه شرکت باشد.
5-در صورتی که به واسطه ضررهای وارده نصف سرمایه شرکت از بین رفته و یکی از شرکاء تقاضای انحلال کرده و محکمه دلایل او را موجه دیده و سایر شرکاء حاضر نباشند سهمی را که در صورت انحلال به او تعلق می گیرد،پرداخته و او را از شرکت خارج کنند.
6-در مورد فوت یکی از شرکاء،اگر در اساسنامه پیش بینی شده باشد که فوت هر یک از شرکا موجب انحلال شرکت خواهد شد.
برای شرح اجمالی موارد انحلال فوق الذکر،اضافه می شود که موارد یک تا سه در شرکت های سهامی نیز از موارد انحلال است.در مورد چهارم،انحلال شرکت با تصمیم شرکایی که مقدار سهم الشرکه آن ها اقلاَ بالغ بر بیش از نصف سرمایه باشد،به عمل می آید.
از آن جا که قانون انحلال شرکت را با تصمیم عده ای از شرکاء که سهم الشرکه آن ها،بیش از نصف سرمایه شرکت باشد،عملی می داند ظاهراَ چنین معلوم می گردد که انحلال شرکت با ممسئولیت محدود به تصمیم فقط یک نفر از شرکاء که دارای بیش از نصف سرمایه شرکت باشد،ممکن نیست و تعداد تصمیم گیرندگان به انحلال،باید بیش از یک نفر باشد.در هر صورت،این نوع انحلال به طوری که معلوم است انحلال قبل از موعد خواهد بود.
ناگفته نماند که چون به نظر می رسد که مقررات قانون درباره ممکن بودن انحلال قبل از موعد شرکت با مسئولیت محدود،به تصمیم عده ای از شرکاء و بیش از نصف سرمایه (موضوع بند"ب" ماده 114)،جنبه امری دارد،لذا می توان گفت که اساسنامه شرکت نمی تواند ترتیب دیگری برای آن پیش بینی کند.
انحلال در اثر زیان های وارده،به چند شرط صورت می گیرد.


_ضررهای وارده موجب از بین رفتن نصف سرمایه شرکت گردد.
_حداقل یکی از شرکاء از دادگاه،با ارائه دلایل،انحلال شرکت را خواستار شود.(ظاهراَ از بین رفتن نصف سرمایه شرکت به تنهایی موجب انحلال شرکت نخواهد شد،متقاضی انحلال باید دلایل دیگری،مثلاَ سود آور نبودن ادامه فعالیت شرکت و غیره به دادگاه ارائه نماید).
_دلایل ارائه شده به نظر دادگاه موجه و کافی برای صدور حکم انحلال شرکت باشد،ولی سایر شرکاء حاضر باشند سهمی را که در صورت انحلال شرکت از دارایی آن به متقاضی انحلال تعلق می گیرد،به او بپردازند،وی ملزم است آن را پذیرفته و از شرکت خارج شود و دادگاه از صدور حکم انحلال خودداری خواهد کرد.منطق قانون در برقراری این ترتیب،همان طور که معلوم است این است که شریک متقاضی انحلال،در صورت انحلال شرکت نیز همان سهمی را از دارایی شرکت دریافت خواهد کرد که شرکاء برای جلوگیری از انحلال به او می پردازند،بنابراین انحلال یا بقای شرکت تاثیری در دریافتی او نخواهد کرد.می توان گفت که در این مورد،در صورت لزوم،دادگاه باید حکم اخراج شریک مزبور را از شرکت ها صادر نماید.
در مورد انحلال فوق که قانون از بین رفتن"نصف سرمایه" شرکت را شرط اولیه امکان درخواست انحلال قرار داده است،باید گفت که هر گاه ضررهای وارده موجب از بین رفتن کمتر از نصف سرمایه شرکت شود،درخواست انحلال،به علت عدم تحقق شرط مزبور،برای دادگاه مسموع نبوده و به آن ترتیب اثر نخواهد داد.ولو این که متقاضی انحلال،دلایل دیگری برای لزوم انحلال شرکت به دادگاه ارائه دهد.
مورد آخر انحلال شرکت با مسوولیت محدود،موردی است که در اساسنامه پیش بینی شود که در صورت فوت یکی از شرکا،شرکت منحل شود و یکی از شرکاء فوت کند.مفهوم مخالف قانون در بیان این مورد،این است که هر گاه در اساسنامه پیش بینی نشود،فوت شریک،لزوماَ موجب انحلال شرکت نخواهد شد.
مطلب قابل یادآوری این است که قانون درباره موردی که احدی از شرکاء محجور شود سکوت اختیار کرده است.بنابراین محجوریت شریک موجب انحلال شرکت نخواهد بود.می توان گفت که اساسنامه شرکت می تواند پیش بینی نماید که در صورت محجور شدن هر یک از شرکاء ،شرکت منحل گردد.
انحلال شرکت می بایست به اداره ی محترم ثبت شرکت ها اعلام گردد.
مدارک مورد نیاز انحلال شرکت با مسئولیت محدود جهت تقدیم به اداره کل ثبت شرکت ها و موسسات غیر تجاری عبارت است از:
1.اصل صورتجلسه انحلال شرکت
2.آخرین روزنامه رسمی شرکت
3.فتوکپی شناسنامه مدیر تصفیه در صورتی که خارج از شرکاء انتخاب شده باشد.
برای مطالعه بیشتر به ثبت شرکت کارا ثبت مراجعه کنید.

لینک منبع: http://kararegister.com/