مینی ایمپلنت‌های دندانی گزینه خوبی برای افرادی هستند که می‌خواهند دندان‌هایی را که از دست داده‌اند، جایگزین کنند اما نمی‌خواهند یا نمی‌توانند روش‌های مرسوم‌تر ترمیم و کاشت ایمپلنت دندان را انجام دهند.

دلایل زیادی برای اجتناب از جراحی دندان مورد نیاز برای ایمپلنت‌های معمولی وجود دارد. به‌عنوان مثال، ممکن است شما فاقد توده استخوانی در فک خود برای حمایت از ایمپلنت باشید یا به سادگی نمی‌خواهید جراحی دردناکی مانند ایمپلنت‌های سنتی انجام دهید؛ مگر اینکه کاملاً ضروری باشد!

مینی ایمپلنت‌های دندانی، ایمپلنت‌های کوچکی هستند که نیازی به جاسازی کامل در استخوان فک شما ندارند. آنها یک قطعه جامد با قطر سه میلی‌متر (۳ میلی‌متر) یا کمتر هستند که مستقیماً به استخوان فک شما پیچ داده می‌شوند. این نوع ایمپلنت‌های دندانی ساختار مشابهی دارند و شبیه ایمپلنت‌های دندانی سنتی هستند، اما اندازه آنها کوچک‌تر است.
استفاده از مینی ایمپلنت‌ها برای چه افرادی مناسب است؟
مینی ایمپلنت‌های دندانی برای کودکان یا افرادی که فک آنها به صورت کامل رشد نکرده است، انتخابی مناسبی نیستند. زیرا با رشد استخوان، ایمپلنت می‌تواند همانند یک میخ که درون درخت گیر کرده، توسط استخوان احاطه شود.

افرادی که دارای شرایط بهداشت و سلامت زیر هستند معمولاً اجازه استفاده از این نوع کاشت را ندارند:

دیابت
بیماری عروقی
هموفیلی و لخته شدن
بیماری استخوانی
پریودنتیت (نوعی بیماری لثه)
شرایطی که بر بهبود زخم یا استخوان تأثیر می‌گذارد
برخی از عادت‌های زندگی و داروهایی که مصرف می‌کنید هم می‌تواند بر شرایط شما تأثیر بگذارد:

سیگاری بودن
رعایت بهداشت دهان و دندان به صورت محدود
استفاده از هرگونه داروی ضدانعقاد یا دارویی که روند بهبود استخوان را کند می‌کند
انجام شیمی‌درمانی یا پرتودرمانی هستند
به طور کلی، استفاده از مینی ایمپلنت به اندازه ایمپلنت‌های سنتی به تراکم استخوان فک نیاز ندارد، اما مقداری تراکم استخوان مورد نیاز است. این بدان معناست که اگر پوسیدگی شدید دندان و تحلیل استخوانی داشته باشید، ممکن است در این روش از درمان دندانی با مشکل مواجه شوید. افرادی که دچار عقب نشینی لثه هستند و یا لثه‌های آسیب دیده دارند نیز ممکن است نتوانند از مینی ایمپلنت بهره ببرند.

منبع: مینی ایمپلنت چیست؟ نوشته دکتر محمد نیکزاد جراح و دندانپزشک